We beginnen in Veenwouden bij de spoorwegovergang en gaan in zuidelijke richting. De smalle parallelweg/fietspad aan de oostzijde is eigenlijk de oude trambaan. Bij de kruising in Quatrebras gaan we verder in zuidelijke richting over de Commissieweg richting Burgum. Ook hier ligt aan de oostzijde een vrij liggend fiets, de plaats waar ooit de tram reed. De paardentram, die tot begin 1913 hier dienst deed, reed overigens aan de westzijde van de toen veel smallere rijbaan. In Burgum, nabij Tussendijken, verlaten we de Commissieweg en gaan rechtdoor, onder een poort door.

We komen dan op een kaarsrecht fietspad, de ‘eigen baan’ die rond 1913 speciaal werd aangelegd voor de stoomtram. Na ongeveer 400 meter komen we op een woonstraat in Burgum, de Trambaan.

Hoewel de situatie de laatste decennia in het centrum van Burgum op de schop is gegaan, rijden we in gedachten gewoon rechtdoor tot op de Bulthuissingel. Op deze plaats stopte de tram in Burgum. Links zien we ’t Roodhert. Via een flauwe S-bocht door de Tsjibbe Geartsstjitte, gaan we de Lageweg op, verder zuidwaarts. Op de hoek staat een pand met klok aan de gevel. Het hoekpand had aanvankelijk een hoek van 90 graden. Vanwege de stoomtram is de hoek 45 graden gemaakt, om deze veiliger te laten passeren.

We steken de kruising met de Oppedijk enzovoort over en gaan verder zuidwaarts de Bergumerdam op. Het logement De Drie Gekroonde Baarzen, dat rechts van de weg stond, is gesloopt in 1989/1990. Aan de oever van het Prinses Margrietkanaal stopt onze tocht. Via de veel westelijker gelegen brug gaan we naar Sumar en beginnen onze reis aan de zuidoever van zojuist genoemde kanaal. Vanaf het ‘schiereilandje’ van Provinciale Waterstaat, gaan we over een soort dam: de plaats waar tot 1949 de trambrug over de Groningervaart lag. Er wordt verteld dat een deel van het draaipunt van de brug, zich nog in de dam bevindt. Op de dam naar het oosten kijkend, zien we nog een restant van de vaart.

Over de Damsingel gaat het verder in Sumar. Nadat de gebouwen van de Sonac zijn gepasseerd, verlaten we (in gedachten) de Damsingel en gaan schuin links langs het kunstwerk ‘het Bintje’. Op deze plaats had de tram vanaf 1913 weer een stukje ‘eigen baan. Tijdens de voorbereiding van de bouw van het bedrijfsverzamelgebouw dat er heden ten dage gevestigd is, kwamen nog enkele trambielzen uit de grond te voorschijn.

In Sumar ging de trambaan verder achter de woningen van de Dr. Prinsweg langs. Een klein perceel met ruigte markeert de plaats waar uit het houten tramstation van Sumar heeft gestaan. Dit gebouw werd in 19.. gesloopt, waarmee eigenlijk het laatste echt herkenbare stukje tramgeschiedenis uit Tytjerksteradiel verdween.

Nadat we de Achterwei zijn overgestoken, gaan we (opnieuw in gedachten) aan de overzijde van de Sintrale As verder over de Bosweg. Het hele tracé van de Bosweg is in feite de in 1896 over de heide aangelegde ‘eigen baan’ van de tramlijn naar Drachten. In de volksmond wordt de Bosweg nog steeds ‘Trambaan’ genoemd. Historisch gezien is dit een betere naam, want erg veel ‘bos’ is er langs deze weg niet te vinden.